Damla kehribar, ağaçların reçinesinin fosilleşmesiyle oluşan bir organik taştır. Milyonlarca yıl boyunca toprak altında kalarak fosilleşen bu reçine, zamanla sertleşip değerli bir taş haline gelir. Kehribar, genellikle sarı ve turuncu tonlarda olur, ancak kırmızı, kahverengi, yeşil ve nadiren mavi renklerde de bulunabilir.
Oluşumu
Kehribar, esasen eski ağaçların (genellikle çam ağaçları) reçinesinin fosilleşmesi sonucu oluşur. Bu süreç, genellikle şu adımlardan geçer:
Reçine Salınımı: Ağaç yaralandığında veya doğal bir süreç sonucu reçine salgılar. Bu reçine, ağacın yaralarını iyileştirmek için bir koruyucu madde olarak işlev görür.
Gözeneklerden Sızma ve Birikme: Reçine, ağacın gözeneklerinden dışarı sızar ve genellikle kabuğun altında veya yakınında birikir.
Zamanla Sertleşme: Reçine, binlerce yıl boyunca su, hava ve mikroorganizmalarla etkileşime girerek sertleşir ve viskozitesini kaybeder.
Fosilleşme: Milyonlarca yıl süren süreçte, yeraltı katmanlarında gömülü kalarak, kehribar nihayetinde fosilleşir.
Fiziksel ve Kimyasal Özellikler
Damla kehribarın fiziksel ve kimyasal özellikleri, onu diğer taşlardan ayıran benzersiz özelliklerdir:
Yoğunluk: Kehribarın yoğunluğu düşüktür ve çoğu zaman suda yüzer.
Sertlik: Mohs sertlik skalasında 2-2.5 arasındadır, bu da onu nispeten yumuşak bir taş yapar.
Kimyasal Bileşim: Kehribar, esasen karbon (C), hidrojen (H) ve oksijen (O) atomlarından oluşur. İçeriğindeki diğer maddeler ve safsızlıklar, onun rengini ve saydamlığını etkiler.
Elektriksel Özellikler: Kehribar, sürtündüğünde statik elektrik üretir. Bu özellik, kehribarın antik çağlarda bile fark edilip kullanıldığını gösterir.
Floresans: UV ışığı altında kehribar genellikle mavi veya yeşil tonlarda parlar, bu da onun ayırt edici bir özelliğidir.
Türleri
Kehribar, çeşitli türlere ayrılabilir. Türler, genellikle kaynaklandıkları bölgeye ve içerdikleri fosillerin türüne göre sınıflandırılır:
